Gips er al weer af!
Op donderdag 19 mei ging ik op controle en alle doktoren waren zeer positief over de stand
van de breuk, dus werd er op basis van de röntgenfoto besloten dat het gips er 3
weken later af mocht.
En zo toog ik op 8 juni met de bus naar het ziekenhuis in Hengelo om mijn toen redelijk
vol gekalkte gips (zie foto's hieronder) eraf te laten slopen. Het resultaat wat er
dan onder vandaan komt, ziet er niet al te fris uit en dit zijn nog niet eens de
ergste foto's...
Toen was het zaak om te revalideren: de eerste 4 weken heb ik nog last van mijn
rechterhand en met name mijn pink gehad, maar gelukkig is alles daarna weer volledig goed
gekomen. Nu kan ik dus weer een vuist maken, dus pas maar op! :-)
Peter in het gips... :-(
Tijdens de zwemtraining van woensdagochtend 11 mei ben ik op een zeer onfortuinlijke
manier tegen een andere zwemmer opgebotst. Gelijk voelde ik dat het mis was en dat
bleek ook wel toen ik aan de kant hing: mijn rechterpink kon ik helemaal schuin onder
mijn ringvinger scharnieren. Dit kon doordat mijn middenhandsbeentje gebroken was
(dat was mijn eerste conclusie tenminste)
en een flinke bobbel bovenop mijn hand verzorgde.
Zo zat ik die ochtend al om 6:04 uur bij de EHBO en werden er röntgenfoto's van
mijn hand gemaakt. Daaruit bleek inderdaad dat mijn middenhandsbeentje gebroken was,
of beter gezegd: verbrijzeld was... Dat was natuurlijk een flinke tegenvaller, maar gelukkig
was mijn gewricht ongeschonden en de kans op volledig herstel daardoor vrijwel
zeker. Dat hopen we dan maar!
Na de eerste keer gipsen bleek het bot nog in allemaal rare kronkels te staan, dus
dat moest nog een keer over. Het was zo´n gecompliceerde breuk dat het zetten erg
lastig bleek te zijn. Een operatie behoorde daarom nog altijd tot de mogelijkheden
toen ze voor de 2e keer gips om mijn rechter onderarm gingen doen. Net als de eerste
keer kreeg ik een roesje van lachgas om de pijn te verzachten. Al die stukken bot schuurden
namelijk tegen elkaar en zorgden voor pijn. Tijdens het gipsen duwden de zuster
en de dokters-assistent mijn botten al krakend op zijn plaats. Iedereen in de
kamer kon het horen en ik kon het ook nog eens voelen, geen details verder...
De specialisten waren zeer tevreden na het zien van de nieuwste röntgenkiekjes,
zodat een operatie (vooralsnog) van de baan is. Op donderdag 19 mei moet ik
op controle komen en zal bekeken worden of de chirurg tevreden is met het resultaat
na 1 week. Daarna zal ik meer weten over het verdere helingsproces dat nog zo´n
6 weken zal duren.
De pijn was verdwenen op het moment dat het gips alles fixeerde, dus da´s mooi.
Langzaamaan wordt ik een linkspoot en red me prima, maar wel gaat alles op 30% van
de normale snelheid. Het belangrijkste is dat ik bijna alles zelf kan doen en ach...
zo wordt je vanzelf een beetje tweehandig!
Hier zit ik in de wachtkamer in afwachting van de gipscontrole een dag na mijn
zwem-ongeluk.