De Vasaloppet begon al om 3.30 uur: even ontbijten en dan in het VasaSport busje naar Mora.
Vanuit het kleine busje ging het in één van de vele touringcars, die ons naar de startplaats in Sälen bracht.
Albert en Bertram bereiden zich voor...
...net als de andere 10 van de VasaSport-groep.
Naast mij zit Stig en waarom ik zo zuur lach? Tzal het tijdstip wel geweest zijn!
Bij aankomst in Sälen gingen een aantal eerst wat vocht lozen, waarna ook zij konden genieten van de schitterende zonsopkomst.
Even een langlauf-tentje bouwen in het startvak net als de andere 16 duizend deelnemers aan de Vasaloppet.
Geen commentaar, gewoon genieten.
Mijn tentje in startvak 9 staat er goed bij.
Een ontluikende ochtend van een mooie dag die komen gaat.
De trotse bezitter van een tentje op het startveld :-)
Voor vertrek willen meerdere mensen nog wat ballast kwijt, dus de wachttijd liep op tot een kwartier...
Iedereen bereid zich op z'n eigen manier voor en zo krioelt alles door elkaar.
Nog even een warm bakje thee halen en dan de spullen aantrekken.
In mijn startvak maakt iedereen zich klaar voor de start: de laatste kleren gaan in de blauwe plastic zak met je startnummer erop. Echt handig!
De organisatie van de gehele Vasaloppet was trouwens geweldig.
Na de start kon je over de vlakte een paar honderd een beetje vooruit komen, maar zo gauw we rechtsaf de berg op liepen...
File! Twas net de Coentunnel, want ik heb er een 20 minuten over gedaan om eindelijk de voet van de berg te bereiken...
Maar gelukkig was ik niet alleen! :-)
De sfeer zat er wel gelijk in, want je moet gewoon geduld hebben...de eerste 4 uur lang.
Onderweg kom je pakweg elke 10km een checkpoint tegen, waar je te eten en vooral te drinken kan pakken of aangereikt krijgt!
Een sfeerbeeld van de post bij Risberg (34km gehad), waar ik om 11.45uur deze foto's gemaakt heb.
Tot aan dit punt kun je eigenlijk niet je eigen tempo aanhouden, maar vanaf hier ging dat veel beter.
Lekker een broodje met Blåbär sap en wat krijg je dan...
...veel, heel veel bekertjes! En ik kan je vertellen dat het niet handig is ze onder je latten te krijgen.
En daar gaan we weer!
Onderweg moest ik gewoon even stoppen om een foto te maken.
Schitterend om dat lint van langlaufers over de meren en sneeuwvlaktes te zien kronkelen.
Overal waar je kijkt zie je Vasaloppet-lopers.
De door de sporters op de grond gegooide Blåbär-bekertjes worden zo snel mogelijk weggeveegd.
Hier kom ik rond twee uur in Oxberg aan.
Even genieten van wat rust, om dan nog de laatste 30km aan te vallen.
Zoals je ziet is de lucht wat betrokken, maar dit zorgde er ook voor dat het niet boven nul kwam: anders hadden de loipes het niet gehouden.
In Oxberg heb ik Rob gezocht en vrij snel gevonden. Zo kon deze foto van mij tijdens de race gemaakt worden!
En nog een soort van "aktie"-foto, vlak voor het vertrek uit Oxberg.
Hier ben ik net over de finish gegleden! Yesssss! Moe maar zeer voldaan liet ik mij op de foto zetten :-)
Zoek trouwens de verschillen in kleding tijdens de race in Oxberg en tijdens de finish in Mora!
Juist, ik heb een oranje muts op: op 1km van de finish ben ik namelijk gestopt, waarop het Zweedse publiek me aanspoorde om toch maar verder te gaan! :-)
Toen ik mijn wisseling van hoofddeksel deed, begonnen ze goedkeurend te applaudiseren!!!
Zoals je ziet was het ook bij de finish een drukte van belang met alle finishende deelnemers.
Iedereen natuurlijk superblij dat de finish gehaald is, waarbij je gelijk je ruwe eindtijd kon aflezen op deze matrix-borden.
Zoals je ziet was ik niet minder blij, want mijn doel was binnen de 9 uur blijven en dat is ruim gelukt: 8 uur, 29 min en 46 seconden!
Ik was zeker blij met die tijd als je je bedenkt dat ik de dagen voor de race flink aan de race ben geweest...
Laatste finish-foto van een supergelukkige Peter, die daarna zijn spulletjes eens ging opsnorren.
Op dit veld lagen mijn 2 tassen en binnen 20 seconden had ik ze in mijn knuistjes. Zo kon ik op weg naar een heerlijke warme douche...had ik wel verdiend na 90km langlaufen! :-)
of 45
Op dit veld lagen mijn 2 tassen en binnen 20 seconden had ik ze in mijn knuistjes. Zo kon ik op weg naar een heerlijke warme douche...had ik wel verdiend na 90km langlaufen! :-)
